منطق...
دلیل...
حجت...
یه منطق و دلیل و حجتی هست که به تو میرسونن...
یه منطق و دلیل و حجتی هست که تو باید خودت رو به اون برسونی...
اکثریت جامعه از سنخ نوع اول هستیم...
این گروه در اصطلاح قرآنی همون ناس هستن...
هنوز راه داریم تا وارد جرگه مومنون بشیم...
این یک واقعیت هست که رسوندن منطق و دلیل به افراد شبیه هل دادن یه ماشین هست... اگر بنزین نداشته باشه... اگر باتریش کامل خالی باشه... اون هل دادن دردی رو دوا نخواهد کرد...
بعضی از ماها کلا باتری نداریم... بنزینمون خالیه... و هی فریاد میزنیم پس کجاست انسانیت؟!!! چرا کسی نمیاد هل بده؟...
یکی میاد یه ده متری هل میده و خسته میشه... میره...
دوباره اون راننده می ایسته کنار خیابون هی داد میزنه یه جوانمرد پیدا نمیشه هل بده؟
واقعیت اینه که اون شخص باید از هل دادن برای پارک کردن ماشین کنار خیابان استفاده کنه و درب های ماشین رو قفل کنه و بره دنبال یه مکانیک...
آره عزیزانم...
منطقی که بخوان برای شما عرضه کنن تا شما دست به عمل بزنید... نه که نباشه... اما نمیشه به امید اون یک عمر رو قمار کنی...
حداقل قمار باز خوبی باشیم... مثل مصداق این بیت:
دستی تو را نبردیم... گفتی قمار کافیست...
دستی دگر ببازان... ما را ثواب دارد...
آی گلم...
دلم...
این اشکها خونبهای عمر رفته من است...
هیچ وقت بنای من بر این نبود که کامل حرفی رو باز کنم... باز کردن کاملِ یک حرف رو مساوی با ظلم به مخاطب میدونستم... مساوی با سهمی برای حرکت مخاطب قائل نشدن میدونستم... در مقابل سوالات هم گاهی بلد نبودم کامل پاسخ بدم... گاهی هم عمدا کامل پاسخ نمیدادم... و علتش هم همون قائل شدن سهم حرکت برای مخاطب بود...
و این طبیعتا اینطوره که حرص مخاطب رو در بیاره... و فکر کنن که من تکبر دارم... یا خودبرتر بین هستم...
اینکه چی فکر میکنن در مورد من که مهم نیست... پناه به خدا میبرم از اینکه یه وقتی مصداق اون اوصاف باشم... ان شا الله که نبودم...
خودمون رو به منطق برسونیم... داره دیر میشه... اصلا بی خیال آخرت و عاقبت و حسرت اون روز در مقابل منطقی که بهت میرسونن...
عمرت رفت... رحم کن به خودت...
دلم گرفته...
من چندین سال توی بیان مینویسم... با عشق و علاقه...
چرا دروغ بگم... بعضی ها رو بیشتر از بعضی های دیگه دوست داشتم...
از اون بعضی هایی که بیشتر بهشون توجه داشتم از بعضی هاشون دلگیرم...
امیدوارم حلالم کنید
- پنجشنبه ۲۴ مهر ۹۹
