سیاهه های یک پدر

خوشحال میشم انتظار داری چیکار کنم؟

هیچی دیگه خوشحال میشم از داشتن همچین آدمی کار دیگه ای باید بکنم؟

خوشحال میشم و خدا رو شکر میکنم بابت داشتن همچین آدمی و قدرش رو میدونم دیگه چیز بیشتری به ذهنم نمیرسه

نه نمیدم دست یه نفر دیگه ولی همین خوشحال میشم و خدا رو شکر میکنم 

خوشحال میشم و در ادامه، بستگی داره همجنس خودم باشه یا نه. البته فکر کنم منظور شما هم غیر همجنس بوده

سلام :)
من فکر کردم و جواب‌هایی که به بقیه کامنت‌ها دادید رو هم در نظر گرفتم.
من سه تا کار میکنم:
یکی اینکه در هر موقعیتی دعا می‌کنم براش و از خدا می‌خوام بهترین‌ها براش رقم بخوره.
دوم اینکه یه حریمی رو باهاش حفظ می‌کنم و در مسائل زندگیش کنجکاوی نمی‌کنم. (تا حد ممکن :))
سوم اینکه سعی می‌کنم گمش نکنم و ارتباطم رو حدالامکان کامل قطع نمی‌کنم چون خیلی حیفه.
فعلا این‌ها به نظرم اومد. 

واضحه چون امیر المومنین فرمودند: عاجزترین مردم کسى است که از به دست آوردن دوستان عاجز باشد و از او عاجزتر کسى است که دوستانى را که به دست آورده از دست بدهد.

و اگر ارتباطم کامل قطع بشه مصداق از دست دادن یک دوست خیلی خوبه. 

من ازش می‌پرسم چرا دوستم داره و چی‌کار کنم بیش‌تر دوستم خواهد داشت.

سلام علیکم

به نظرم پاسخ خود شما در خود تیتر هست.

و دقیقا دیروزداشتم به یه بنده خدایی در مورد همین موضوع صحبت می کردم.

در مورد این جنس دوست داشتن

و هر نوع دوست داشتنی هرقدر متعالی

بدون توقع و دادن بدون طلب داشتن

اما آخر سر این خودمونیم که باید این مسیر رو بریم

اون فرد هم همین طور

نهایتش اینه ما می تونیم کمک باشیم برای فردی که دوستش داریم

و مانع نباشیم

نمی دونم چه قدر پاسخم به صحبت شما ربط داشت.

و نمی دونم تونستم منظورم رو برسونم یا خیر

https://www.hawzahnews.com/news/408470/%D9%BE%D8%A7%D8%AF%D8%A7%D8%B4-%D9%BE%D8%A7%D8%B3%D8%AE%DA%AF%D9%88%DB%8C%D9%89-%D8%A8%D9%87-%D9%85%D8%B3%D8%A7%D8%A6%D9%84-%D8%B4%D8%B1%D8%B9%DB%8C-%D8%AF%D8%B1-%DA%A9%D9%84%D8%A7%D9%85-%D8%AD%D8%B6%D8%B1%D8%AA-%D8%B2%D9%87%D8%B1%D8%A7-%D8%B3

این لینک رو بخونید.

به نظرم در هیچ ارتباط معنوی‌ای اینطور نیست که یک نفر بهره محض ببره و دیگری فقط در حالِ مشقت کشیدن باشه که بهره برسونه. مثلا رابطه استاد و شاگردی هم قطعا استاد بهره‌هایی می‌بره.

رابطه دوطرفه‌است. در مورد رابطه دوستی، دوست یاری رسان هست. یاری کردن و دریافت کردن یاری که هر دو مصداق احسان هستند، هر دو خیلی امور مهمی هستند. ردّ احسان حرامه.

پس چطور از دست دادن دوستی که بالقوه پر از یاری و احسان هست، مصداق عجز و ناتوانی نیست!؟

پس اگر اون شخص رفتنی بود، اصلا مطرح نیست. اگر وسعت روحیش از من بیشتر باشه این ظرفیت احسان و یاری رو درک می‌کنه و نمیره. هیچ وقت.

محرومیت از دوست، مخصوصا دوست ایمانی (اصطلاحا خواهر_ برادر)  رو اون‌هایی که خارج ار کشور به مدت طولانی مجبورند زندگی کنند خیلی خوب درک می‌کنند. من درکش کردم و شدیدا مانع رشد انسان هست. دوست انسان رو خیلی رشد میده‌. با نداشتن دوست خیلی ضرر می‌کنیم و از همه اینا بدتر رها کردن دوست هست که خیلی خیلی خیلی دردناکه :(

فکر کنم آره. چون دوستی این فرد خیلی صادقانه به نظر می‌رسه.

سلامت باشید. البته اینا تئوریه دیگه... در عمل که کمیت من یکی حداقل خیلی لنگه متاسفانه.

منم به نوبه خودم از شما خیلی ممنونم. واقعا این بحث برای منم خیلی راهگشا بود. مخصوصا برای بخشی از پایان‌نامه‌م :))

بله قبول دارم؛ حتی فکر کردن بهش هم زیباست...

باهاش عروسی می کنم. 

من از دوست داشتن و دوست داشته شدن بی نهایت می ترسم

الان چرا طرف باید همین جوری یهویی دوست مون داشته باشه ؟ 0-0