هم توی مجازی و هم در دنیای واقعی خیلی ها برای وفات حضرت علامه بهم پیام دادن یا زنگ زدن که تسلیت بگن...
پدر خانمم زنگ زدن و تسلیت گفتن به من!!!
به من؟!!
کمیل زنگ زد... مادرش یه ماه پیش وفات کردن... نمیدونستم... اما برای وفات حضرت علامه به من زنگ زد... خیلی ناراحت بود...
گفت رضا دیشب خیلی دعات میکردم... خیییلی به یادت بودم...
گفتم چرا؟... چطور؟
گفت درسته خانمم خودش توی کلاسهای درس های حضرت علامه بوده... اما مهر حضرت علامه واقعا به واسطه صحبت های تو به دلم نشست... حضرت علامه جزو محدود آدمایی بود که حقیقتا باورش داشتم... و چقدر دعات کردم که تو واسطه شدی مهر همچین آدمی به دلم بیفته...
رضا خیلی داغدارم...
یه ماه پیش مادرم رو از دست دادم و حالا هم حضرت علامه رو...
و باز هم من مبهوت بودم... من؟!!!
چرا من رو به حضرت علامه وصل مکنید؟!!
وحید زنگ زده بود... وفات علامه رو به من تسلیت میگفت...
چرا به من؟!!
مگه نسبت من با این انسان عظیم و گمنام چیه؟!!
فقط تفاوت من با این دوستانی که زنگ میزدن این بود که شاید درصد گمنامی علامه نزد من یه اپسیلون کمتر از اونها بود...
راستش من خجالت میکشم که من رو به آدم خوبا منتسب کنن...
از اون آدم خوبا خجالت میکشم...
من هرگز در حد انتظار خودم نتونستم ظاهر بشم... من در باب ولایت فقط شرمساری دارم...
بعد به من تسلیت میگن....
نمیدونم چجور حالم رو بیان کنم...
من در این شک ندارم که زندگی من و نگرش من رو حضرت علامه و شاگردانش متحوول و منقلب کردن...
اما واقعیت اینه که فرق من با خیلی از آدمای این سرزمین اینه که من میدونم نقش حضرت علامه رو زندگیم و دیگران ممکنه ندونن...
علامه قطعا در زندگی خیلی ها تاثیر داشتن... اما خب خیلی ها نمیدونن بسیاری از اثرات زندگیشون از کدوم توجه و کدوم نور هست...
اینه که میگم ایشون گمنام هستن...
میدونید همیشه معتقد بودم که از انسانهای بزرگ خیلی نمیشه مستقیم حرف زد... چون ضد تبلیغ میشه...
و یه گلگی همین اینجا از خیلی رسانه های انقلابی بکنم که تا خبر وفات علامه رو شنیدن همه جا رو پر کردن از این جمله حضرت علامه:
گوشتان به دهان رهبری باشد چون ایشان گوششان به دهان خاتم الانبیاست...
آخه چرا اینقدر کج سلیقه هستید؟
چرا اینقدر نابلد هستید؟!!!
چرا اینقدر مردم رو نمی شناسید؟!!
چرا نمی تونید حقیقتا مردم رو دوست داشته باشید؟!!!
چرا فقط وقتی میتونید به روی مردم لبخند بزنید که مثل شما فکر کنن؟!!
چرا به همه چیز ابزاری نگاه میکنید؟!!
آتیش من در تبعیت از رهبری از خیلی هاتون بیشتر و البته از همه هم شرمنده ترم اما شماها فقط بلدید ضد تبلیغ باشید...
میدونید معنای این مدل کار رسانه ای شما چیه؟!!
معناش اینه:
های مردم... اگر علامه حسن زاده رو عارف واصل و عالمِ به غیب میدونید بذارید آگاهتون کنیم که ایشون رهبری رو حجت میدونستن...
دیگه چه دلیلی دارید که تابع محض رهبری نباشید...
اگر تابع محض نباشید جاتون اسفل السافلینه...
دقیقا پیام مستتر و پنهان این کار رسانه ای همینه... دقیقا...
بعد انتظار دارید مردم با این مدل کار رسانه ای شما هدایت بشن؟!!
چرا اینقدر خون به دل آدم میکنید؟!!
چرا اینقدر نگاهتون زمخته؟!!
چرا شبیه رباط عمل میکنید؟!!
و اما مطلب دوم
دوستان عزیز... خوانندگان گرامی...
میدونید رسانه توی عصر ما خیلی مهمه... در مورد اهمیتش هر چی بگم کم گفتم... اما قطعا بعد از این خیلی بشتر از اهمیت رسانه از زبان مقام معظم رهبری خواهید شنید...
من توی این سالها خیلی به رسانه فکر میکردم... خیلی غصه میخوردم... حتی ممکنه برای خیلی از بزرگواران اینجا نظر هم گذاشته باشم اما اگر از زاویه رسانه نگاهشون کنم خیلی ازشون راضی نباشم... در حد همین وبلاگ...
قطعا منم ایراداتی داشتم...
به نظرم میرسه وبلاگ دیگه محیطی نیست که آدم بخواد تفکرات کلان رسانه ایش رو اینجا عملی کنه... شاید برای گاهی نوشتن و تخلیه شدن بد نباشه اما نمیشه اون هدف رو اینجا پیاده کرد...
اما خب در این هم شکی نیست خود وبلاگ هم یک رسانه بوده... صرف نظر از اندازه اش...
میشه ازتون خواهش کنم از زاویه رسانه بودن وبلاگ نقدم کنید و ایرادات و نقاط قوتم رو بگید؟
مخصوصا کسانی که سالهای بیشتری هست منو میشناسن...
شاید اگر توفیقی بشه بتونم در فضای دیگری هم کار رسانه ای بکنم... الان نمیدونم کجا...
اما اگر میشه ضعف و قوت ها رو به من بگید... منم میدونم الزاما همه حرفها درست و واقعی نیست... اما اونچه که واقعی هست اینه که مثلا فلان مدل فکری و شخصیتی اینطوری نگاهم میکنه... این ضعفها و قوتها رو در من دیده و این توقعات رو داره... این خودش یه جامعه شناسیه که بهم کمک میکنه...
خواهش میکنم راحت بنویسین...
ازم دریغ نکنید...
- سه شنبه ۶ مهر ۰۰
