فرزندم:
امام سجاد علیه سلام میفرمودن: میدیدم که پدرم نسبت به یکی از یزیدیان تسلط داشت اما شمشیر را از روی سرش رد کرد و او را نکشت اما آن شخص ضربه ای به نقطه حساس پدرم وارد کرد و پدرم بعد از آن ضربه زمین گیر شد... بعد از اینکه به امامت رسیدم یافتم که در نسل آن شخص شیعه ای دیده بود... و آن شخص را نکشت...
این گونه جنگیدن را حضرت علی هم در زمان امامتشان داشتند... هر کسی را نمی کشتند... بلکه فقط کسانی در مقابله با حضرت کشته میشدند که در نسلشان نوری نمیدید...
حضرت نوح علیه سلام هم وقتی خواست قومش را نفرین کند به خدا عرضه داشت: اینها دیگر نمی زایند جز کافر و فاجر...
بعنی وقتی حامل نوری نیستند مستحق لعن و نفرین و نابودی میشوند...
امیرالمومنین علیه سلام در حدیثی میفرمایند حق متعال ولی خود را در میان بندگان خود پنهان داشته پس به هیچ بنده ای از بندگان خدا با چشم حقارت منگر که شاید همان ولی خدا باشد و تو ندانی.
گویا حقیر و کوچک پنداشتن ولی خدا گناهی نابخشودنی است... و موجب قهر و غضب خداوند میشود...
از آیت الله بهجت هم میخواندم که برای مصائب و بلایی که مومنین گرفتارش میشوند دعا کنید تار رفع شود چون اگر نسبت به آن بی تفاوت باشیم آن بلایا به جامعه سرایت پیدا میکند...
از کنار هم چیدن این آیات و احادیث و فرمایشات علما حالم منقلب میشود...
گویا خدا مومنینش را کوههای زمینِ اجتماع قرار داده تا زلزله های مهیب را مانع شوند... تا موجب رفع بلایا از جامعه شوند... تا مومنین موجب امنیت زمین برای دیگر بندگان شوند... لذا این مومنین خط قرمز خدا هم هستند...
فرزندم مراد از این مومنین چه کسانی هستند؟!!!
اینها چه کسانی هستند که اگر در جامعه ای دیگر از این نوع زاییده نشوند آن جامعه مستحق نابودی و عذاب الهیست؟
اینها چه کسانی هستند که امنیت را برای ارض به ارمغان می آورند؟...
پاسخش ساده است:
همان کسانی که در هر شرایطی به نصرت و وجود خدا ایمان و اعتماد دارند...
اینها کسانی هستند که خدا به اینها اعتماد دارد... میداند هر چه را برایشان مکشوف کند ذره ای خلاف حکمت الهی رفتار نمی کنند و اینها هم به خدا اعتماد دارند و هر چه خدا برایشان مقدر بفرماید ذره ای از راه خود منحرف نمیشوند...
این افراد در هر عصری هستند... در بین ما هم هستند... فقط باید با نور و صفای قلب و با اخلاص در پی شان باشی...
سعی کن یا از این مومنین و اولیای الهی باشی یا در خدمتشان باشی...
مسلم بن عقیل یکی از آن مومنینی بود که مردم عصرش نشناختندش و حقش را ادا نکردند...
و مانند مسلم، در هر عصری هستند... و دیده نمی شوند جز توسط چشمانی که نوری گرفته باشند... اهلیتی یافته باشند...
سختی ولایتمداری همین است...
ولی و مومن، فریاد نمی زند... با انواع استدلالها خودش را به تو اثبات نمی کند...
آرام است... پنهان است...
با تعالی تو آشکار میشود، نه با تنزل دادن خودش...
- شنبه ۹ شهریور ۹۸
