فرزندم:
از اتفاقات مبارک زندگی من و مادرت این بود که ایشان طبع و روحیه اش به گونه ای بود که با اندیشه ورزی تئوریک و فلسفی چندان سازگاری نداشت و بیشتر در پی کسب فضیلتها از راه سبک زندگی و اخلاق گرایی بودند... و جالب است بدانی مادر عزیزت جدی ترین هم مباحث من در طول تمام سالیان زندگی مشترکمان بودند... و من تقریبا در هیچ محیطی در خانه و بیرون (حتی فضای مجازی) نتوانستم آن یافته هایی که با اندیشه و توجه به آن میرسیدم را بیان کنم... و چه خوب که بستر بیان کردنشان فراهم نبود... (البته سالی یکی دو بار با دوستان عاقلترم یا استادم آن یافته ها را بررسی میکردم) چون من می بایست "مثلا" آنچه در معنای "حضور" می یافتم را به شکلی کاربردی و عملیاتی و روشمند برای مادرت بیان میکردم... و چون به یک اصل پایبند بودیم که در حوزه عمل کردن و اخلاقیات چیزی را نگوییم مگر اینکه خودمان در عمل به آن بکوشیم موجب میشد فضای مباحثه با مادرت کاملا دنیای جدیدی به روی من باز کند... دنیای شدن... دنیای چشیدن... دنیای پیاده کردن در خود... دنیای شرمندگی در برابر حق که اصول را به درک من رساند اما من در گرفتن و پیاده کردن آن اصول در جانم، بسیار عقب هستم...
این را گفتم تا بدانی که بزرگترین فاصله هر انسانی تا خوشبختی را زاویه نگاهش رقم میزند... اگر نگاهت دچار شطن شده باشد اهل کفران میشوی و بزرگترین نعمتها را هم نخواهی دید و بهترین فرصتها را تباه خواهی کرد...اگر شیطان بر نگاهم غلبه میکرد چگونه میتوانستم این نعمت بزرگ را ببینم چه اینکه کسانی که نگاهشان دچار شطن شده هم نمی توانند این نعمت را در زندگی من درک کنند... ان شا الله خداوند قفل از بیانم بردارد تا بتوانم در مورد شطن زدگی (شیطانی شدن) نگاه انسان و عواقبش برایت بنویسم تا دریابی که شیطان درون انسانها موجودی جدا از وجود انسان نیست بلکه همان حواس و قوای تو هستند که به شکلی نادرست فعالیت میکنند... شاید در مقام اجمال همین اندازه از فرمایش خواجه نصیر طوسی برایت بگویم که میفرمایند:
اینکه فرمودن جهنم هفت درب دارد، آن هفت درب عبارتند از: وهم و خیال و پنج حس ظاهری
و اینکه فرمودند بهست هشت درب دارد، آن هشت درب عبارتند از : عقل و وهم و خیال و پنج حس ظاهری...
یعنی هفت درب از درب های بهشت و جهنم مشترک هستند... سبحان الله از این خلقت!!!... و تو چگونه باید دریابی این درب های مشترک تو را به سوی بهشت هدایت میکند یا جهنم؟!!!
میخواهم پیام این نامه ام را دوباره برایت بنویسم:
بزرگترین فاصله هر انسانی تا خوشبختی را زاویه نگاهش رقم میزند... از خدا بخواهیم که شیطان را از نگاهمان دور بدارد... علت اینکه در این ماه مبارک از شیطان بیشتر مینویسم این است که در این ماه دست و پای این ملعون در بند است و راحت تر میتوانی حرفهایم را بفهمی... برای همین بزرگان در ماه رمضان دستور به تفکر میدهند... چون از بزگترین رهزن های تفکر، خطوراتی هست که شیطان وارد میکند و نگاه انسان را دچار شطن (دور شدگی از حق) میکند... باید از اثرات این ماه عزیز استفاده کرد... گویا یکی از اثراتش این است که سرکشی قوه خیال و وهم کمتر میشود...
چه خبرهاست خدایا که ندارم خبری....
کو مرا خضر رهی تا که نمایم سفری...
- يكشنبه ۲۹ ارديبهشت ۹۸
