سیاهه های یک پدر

فرزندم:

رابطه ی قابل تاملی بین اعتدال و عشق وجود دارد... هر اندازه که عاشق حق و حقیقت باشی در تعاملاتت با دنیای پیرامونت اعتدال داری... عشق به حق و حقیقت موجب میشود  شخص عاشق نسبت به ماسوا الله هم عاشق شود... یعنی در مقام همسری، خالصانه عاشق همسرش میشود... در مقام پدری یا مادری خالصانه به فرزندانش عشق میورزد... در مقام فرزندی همینطور... در مقام همسایگی و دوستی و رفاقت همینطور... اما عشقش به ماسوا الله هرگز آن افراد را محدود و مضیق نمی کند... آزارشان نمی دهد... بلکه آنقدر انرژی مثبت در دوست داشتنش موج میزند که نوعا مخاطبانش را به او وابسته میکند... 

در نامه های قبلی هم گفتم که برای اینکه فرزندی که نطفه اش منعقد میشود، اعتدال مزاج داشته باشد باید با عشق و میل وافر عمل انعقاد نطفه انجام گیرد... بیراه نیست اگر بگویم یکی از صدها دلیلِ 40 روز فاصله گرفتن حضرت ختمی مرتبت صلوات الله علیه و حضرت خدیجه سلام الله علیه به هدف انعقاد نطفه حضرت فاطمه سلام الله علیه به خاطر همین مسئله اعتدال مزاج فرزند بوده... بلاخره قاعده عالم طبیعت است... نمیشود صاحب عصمت به قواعد عالم طبیعت بی اعتنا باشند...

خلاصه حرفم این است که فقط در صورت وجود اعتدال در تعاملاتت، بیشترین جاذبه و بجاترین دافعه را خواهی داشت و لذا بیشترین اثرگذاری را خواهی داشت و برای داشتن اعتدال در تعاملاتت به جهان پیرامونت (از همسر و فرزند گرفته تا دیگران) باید خیلی عاشق باشی... و هرگز عشقت به خلق الله شدت واقعی و پایدار نمیگیرد مگر اینکه پشتوانه ای مانند عشق به حق داشته باشد...

عشق به الله ، خودش را در عشق به ماسواالله تجلی میدهد... پس عاشق شو تا اعتدال پیدا کنی... و حتی میتوان گفت اعتدال داشته باش تا عاشق شوی... در اسفار صدرالمتالهین هم میخوانی که انسان در سفر اول به سمت حق میرود... به سمت عاشق شدن میرود... وقتی به عشق رسید در سفر دوم در اسما و صفات حق سیر میکند... تا خودش را شبیه معشوق کند... وقتی رنگ معشوق گرفت در سفر سوم از درونش عشق به ماسوا الله برانگیخته میشود و عاشقانه به سمت خلق میرود... در بین این عاشقان کسانی که بیشترین شباهت را به معشوق پیدا کردند اولوالعزم میشوند... آنقدر عاشق میشوند که با سنگ خوردن و توهین و تمسخر شنیدن دست از عشقشان برنمیدارند... ولو این طرد شدن از سمت خلق الله ، نهصد سال به طول بیانجامد... ولو این آزار دیدن به قدری باشد که بفرمایند: هیچ پیامبری به اندازه من آزار ندید...

لذا فرزند عزیزم،

عاشق شو ارنه روزی کار جهان سرآید...