سیاهه های یک پدر

الهی لک الحمد...

احسنت، عالی بود به لطف خدا... 

سلام

جدن که ما در برخورد با اولیای خدا منت داریم. "پس چرا نشد؟ پس چرا نمیکنی؟" طلبکاریم فقط !

نه خودمون رو شناختیم، نه راه طولانی و نیازهامون رو و نه دهندکی و ارزش اونا رو. فقط غر میزنیم و طلبکاریم!

گاهی هم این طفل یک شبه رهِ صدساله می‌رود!

یادِ «نامه‌های بلوغِ»ِ استاد «صفایی حائری» افتادم. اوّلین بار که آن کتاب را دیدم، این که پدری برای فرزندانِ خردسالش نامه بنویسد، آن هم نامه‌های الهی و ملکوتی، با کلاسِ بالا؛ آن‌قدر رشک برانگیز و تأثیرگذار بود که در آب‌گینه چند یادداشت رقمی کردم.

کاش شما هم این نامه‌ها را یک‌جا جمع‌آوری کنید با خطابِ خاص، با الفظی پدرانه و مهرآمیز. چه میراثی چنین عزیز و مغتنم خواهد بود؟ 

سلام علیکم

خدا خیرتان دهد! ان شاء الله من هم منتظر خواندن آن نامه درباره‌ی صبر هستم. ساعتی پیش از خواندن مطلب شما، آیه‌ی 11 سوره‌ی اسراء را خواندم.

سلام

درسته که توی بعد فردی برای یاری دین خدا صبر لازمه ولی به نظرم توی بعد اجتماعی نظم لازمه.

نظم در جامعه رو به تعالی فرد شتاب زده و عجول رو وادار به صبوری میکنه.

ما نیاز به جوامع رو به تعالی داریم تا انسان صبور در اون به وجود بیاد.

فکر نکنم یه صبر حداقلی باشه. تا جایی که من میدونم تمام خصلت های فردی در بستر اجتماع رشد بهتری میکنن . صبر هم همین طوره.

نظم ادب میاره و ادب صبر رو رشد میده. 

در ضمن ما اینجا در مورد رابطه ولایی حرف میزنیم. رابطه در بستر اجتماع شکل کامل پیدا میکنه حتی اگ این اجتماع دو نفره باشه. 

شما وقتی بخوایدتوی این رابطه باشید رعایت خیلی مسائل و قواعد که در محدوده نظم و انضباط تعریف میشن لازمه. 

صبر فقط صبر در مصیبت نیست نظم هم صرفا مدیریت زمان یا قرار دادن وسیله ها سرجای خاص خودشون نیست.

شما توی مطلبتون وقتی در مورد امتحان های الهی برای رشد صبر صحبت کردید فقط در مورد صبر در مصیبت گفتید. اما وقتی در مورد امتحان نیروی خودتون حرف زدید، صبر در طاعت رو گفتید که با نظم و انضباط رشد میکنه.

احترام جایگاه ولی و حفظ حرمت اوامر در محدوده نظمه. 

اگر حرمت جایگاه ها حفظ نشه هرج و مرج شکل میگره و این خلاف نظمه. 

گاهی وسیله ها برای حفظ نظم باید جایگاه خاصی داشته باشن، و گاهی انسان ها. 

خدا از ما میخواد که حتی وقتی حرفش برامون سنگین بود یا درست نمیدونستیم هم با تمام وجود انجامش بدیم. برای خودمون فتوا ندیم. تکبر نکنیم.

به نظرم این مهمترین بخش رابطه ولاییه و این نظمه.

حالا این حرفای من بود. شاید شما نکته ای دارید که من متوجه اون نبودم.

سلام علیکم.

در میدان تقوا صبور بودن سخت ترینه ...

البته برای کسی که طبیعتش باهاش یار باشه، نمیدونم بازم سخت ترینه یا نه!

+ از اون سخت تر نظر دادن درباره متن های شماست. جالبند اما ذهن من قدرت پرسش گری و بحث به قوت دوستان رو نداره و گاهی حتی خواندن نظرات هم برام جالب و حسرت برانگیزه حتی

وای چقدر عالی بود این مطلب...

 اینم شوخی با شما:)

http://afkaramm.blog.ir/1398/07/06/%D8%B4%D9%85%D8%A7-%D9%86%D8%A7%D9%85-%DA%A9%D8%A7%D8%B1%D8%A8%D8%B1%DB%8C%D8%B4-%D8%B1%D9%88-%D9%86%DA%AF%D8%A7%D9%87-%DA%A9%D9%86-%D9%85%DB%8C%D9%81%D9%87%D9%85%DB%8C-%DA%86%D9%87-%D9%82%D8%AF%D8%B1-%D8%A7%D9%88%D8%B6%D8%A7%D8%B9-%D8%AE%D8%B1%D8%A7%D8%A8%D9%87

بی ربط نوشت و متناسب با بحث نظم: 

نظم حسینی، نظم اهل مراقبه، نظم در بستر انجام وظیفه، نظم قدسی، نظمی که نتیجه اش پرورش و رشده... 

نظم معاویه، نظم خشک، نظم ژاپنی، نظم آهنین، نظم زمینی، نظمی که به علت دوربین وجود دارد، نظمی که نتیجه اش جزغاله شدنه و نه رشد...

البته تعابیر عینا نیست، برگرفته از قلم هست و گاها پراکنده در آثارشان. 

استاد طاهرزاده* 

گاها هم عین تعبیر ایشون هست.

اصلاح شده:

سلام و  رحمت خدا بر شما

ببخشید خیلی بد تایپ کردم؛ می دونم!

به خاطر دغدغه ذهنیم در آثار مختلفشون وقتی به این نوع مطالب می رسیدم متوجهش می شدم

این تعابیر که نوشتم گاهی عین تعبیر ایشون هست گاهی برگرفته از قلمی که استاد داشتند، یعنی نقصی دارد از بنده و ضعف ذهن بنده است اگر زیبایی و قوتی دارد از تحلیل و قلم ایشونه. 

+ در کتاب ادب عقل و خیال و قلب و در کتاب کربلا مبارزه با پوچیها (فصلی جداگانه درباره نظم حسنی و نظم معاویه داشتند فصل نوزدهم ظاهرا) مطالبی درباره نظم داشتند ان مقدار که یادم هست. در کتاب سلوک ذیل شخصیت امام خمینی هم به این اشاره می کردند که نظم خمینی یک نظم قدسی و گرفته شده از بالاست   نه یک نظم ژاپنی؛ یعنی درست است که اتوبوسهای ژاپن همیشه  سر ساعت  حرکت می کنند و امام خمینی انقدر منظم بودند  که  سربازان عراق ساعتشون  رو با ساعت ورود امام به حرم تنظیم می کردند و ... ولی این دو نظم دو نوع نظم کاملا مختلف است؛ نظم خمینی یک  نظم  قدسی است (و نه صرفا  یک نظم زمینی و مادی برای داشتنِ "فقط " دنیای بهتر و بهتر اقناع  کردنِ شهوات (به معنای عام)). 

+++ بله تفکیک و تحلیل جالبی بود  که خدا به ذهن و قلم شما جاری کرد؛  الحمد لله؛  بسیار   لذت بردم؛ به  تعبیری می شود گفت همان نظم اهل مراقبه که  استاد طاهر زاده می فرمایند. 

++++به نظمر در دل این نظم قدسی یا  همان بحث ادب الهی که شما فرمودیدی خیلیچیزها  می  گنجد، حتی مدارا با خلق در عین اینکه به بی  ادبی های خودت و دیگران  دامن نمی زنی.