سیاهه های یک پدر

امسال قصد داشتم هر کسی که نامزد انتخاباتی شده و رقابت به هر شکلی که شده... من فقط زیبایی های رقابت رو رصد کنم و بنویسم...

چون نظرم اینه که باید بین رئیسی و جلیلی انتخاب کنم با توجه به وقتم فقط برنامه های اینها رو میبینم و رصد میکنم...

پس دو تا از زیبایی هاش رو اینجا مینویسم:

توی برمامه بدون تعارف ، رضوانی از جلیلی پرسید:

اگر انتخاب نشید و رای نیارید تمکین میکنید؟

دکتر جلیلی:

نه تنها تمکین میکنم بلکه بهترین برنامه هامون و بهترین کمک هامون رو تقدیم دولت منتخب میکنیم

این زیبایی وقتی با شکوه تر جلوه میکنه که بدونیم آقای دکتر توی همین 8 سال دقیقا داشتن همین کار رو میکردن و اتفاقا چند طرح و کمک بزرگشون رو دولت قبول کردن اما اغلب کمک ها رو میکوبیدن به دیوار...

یکی از کمک های دکتر طرح چگونه فروختن نفت در شرایط تحریمی بوده که آقای زنگنه خودشون گفتن من با آقای قاسمی به لحاظ فکری خیلی اختلاف داریم اما اگر ایشون  نامزد بشن من بهشون رای میدم... طرحی که آقای دکتر به دولت دادن گفتن آقای قاسمی میتونه این طرح رو اجرا کنه و ما تضمین میکنیم...

کمک در خفا... گره گشایی بدون بوق کرنای رسانه ای...

این مرام دکتر جلیلی اون زیبایی اش رو باید در ملکوت دید...

توی یکی از برنامه های آقای رئیسی:

ایشون توی اون برنامه به عنوان حرف آخر و مهمشون از مردم خواستن:

مشارکت در انتخابات رو جدی بگیرن و برای افزایش مشارکت کمک کنن...

این اوج دلسوزی یک شخص برای اصل نظام رو نشون میده... نه رای آوری خودش... بلکه حتی به قیمت کمتر شدن رای خودش...

هیچ کدوم از کاندیداها این دغدغه رو وارد برنامه های تبلیغاتی شون نکردن... اما رئیسی به عنوان حرف مهم و آخرین حرفشون توی یکی از برنامه ها مطرحش کردن...

یه مقداری بهش فکر کنید...

افزایش مشارکت به احتمال زیاد و به حساب ظاهری خیلی به نفع رای آوری ایشون نیست...

بهش فکر کنید!!

چرا باید به این موضوع تاکید کنن؟!!

متوجه زیبایی اش شدید یا بیشتر بازش کنم؟!!

انتخاباتی این چنینی و نامزدهایی به این زیبایی ام آرزوست...

شما هم اگر زیبایی ای در این انتخابات میبینید به مشارکت بذارید... بذارید زیبایی ها رو بقیه هم ببینن...

تا عاشق زیبایی بشن...