سیاهه های یک پدر

چند هفته پیش سالگرد آیت الله بهجت رحمت الله علیه بود...

توی فومن... پسرهاش هم بودن توی مراسم...

سخنران از شاگردان علامه حسن زاده بودن... خطاب به علی آقا و آقا محمد( پسران آیت الله بهجت) میگفت من هم خودم میدیدم و هم بارها از خود علامه حسن زاده شنیدم که شما بیش از 15 سال در خصوصی ترین جلسات درسی علامه حسن زاده شرکت میکردید و انصافا توی اکثر زمینه ها از علامه بهترین استفاده رو کردید و امروز به لطف خدا دستتون خالی نیست...

اما واقعیت اینه که امروز در کشور ما مثل آیت الله بهجت یا مثل آیت الله کشمیری و ... تقریبا نداریم...

سخنران خطاب به آقازاده های آقای بهجت میگفتن فکر نکنید کسانی که در کشور ما استعداد آیت الله بهجت شدن رو دارن میان پیشتون یا توی مدرسه تون تا شما شناسایی شون کنید...

شما باید بگردید دنبال همچین استعداد هایی...

شهر به شهر...

روستا به روستا...

واقعیت هم همینه...

هنر امام رحمة الله علیه این بود که جوانهای پاک و خالص رو از توی روستا ها و شهرهاشون به عرصه و میدان آورد تا سرنوشت سازی بکنن برای این کشور...

امام، قابله ی این جوانها بودن... همه رو متولد کردن...

امروز هم ما اگر هدفمون رشد و تعالی جامعه و مردم و زمینه سازی ظهور هست راهش اینه که در بین خودمون از این قابله ها رشد بدیم...

نه اینکه جامعه رو شقه شقه کنیم به فقیر و غنی و فرهنگی و پزشک و سپاهی و ارتشی و بازاری و ...

اینها آفته برای جامعه مون...

برای نظاممون

برای آرمانهامون...