سیاهه های یک پدر

بنده هم هنوز موندم البته :))

کیه که قدر بدونه😁

سلام 

معذب بودن در مورد چی؟

از خانومتون تو چی عقبید؟

سلام علیکم

بنده هم اگرچه اغلب خاموشم، ولی اکثر مطالب را می‌خوانم و سعی می‌کنم استفاده کنم.

در پناه خدا، در مسیر رشد، پویا و استوار باشید!

چشم، اگر باغ و گلستانتان آرزوست، هر از گاهی رخ می‌نمایم. :)
عرض سلام و ادب خواهم کرد ان شاء الله.

البته یکی از دلایل اقبال کمتر آقایون تو نظر دادن در یادداشت آقایون دیگه بازخورد و نوع تعامل حتی ظاهری صاحب اون صفحه با مخاطبین مردشه

جالبه این ور سال حدود 20 تا نظر دادم ولی تو همین چند نظر قبلی لحن و تعابیری که در پاسخ به من استفاده کردین رو دقت کردین؟؟ چقدر نا مناسب بود!

یا همین یادداشت که فقط یک آقا مونده پس ما بوقیم!

مشکل اینجاست که وقتی ایرادی به کار و حرفمون وارده مخصوصا اگر از جنس موافق باشیم طرف رو به روش های مختلف میخوایم حذف کنیم، یکی ممکنه با لحت تند و گزنده و نا مناسب یکی ممکنه با یه سلام و تشکر ساده، ولی تو برخوردمون با جنس مخالف اصلا اینطور نیست، صفحه ها حرف میزنیم تا این جنس لطیف رو قانع کنیم ...

مشکل از خود ماست رفیق!

منظورم این بود من هم پیام میدم ولی فقط یک آقا رو دیدید! خب این ندیدن هم یه جوری ... بگذریم

تعابیری مثل زخم خورده بودن و امثال این هم فکر نمیکنیم تعابیری دوستانه باشه

شما میگی ایمان داری به گفته ت بعد به من میگی خوش باشم  و آرومترم‌!

این الفاظ لحن و حالاتی رو به ذهن متبادر میکنه که از سر اکراه فقط یه پاسخی میدین که یه برو بابایی توشه .. هر چند بگذریم من عادت دارم به این برخورد و بازخوردها...

اینکه شما حرف من رو نمیشنوین کاملا درسته ولی من دقیقا در پاسخ به دغدغه هاتون حرف زدم، وقتی مبنا میخواین بهتون توضیح میدم منطق من شاد نگه داشتن دل مادر اون آقا بوده، نمیدونم منطق و مبنایی بالاتر وظیفه فرزند برای شاد کردن دل مادر هست آیا؟؟

و در مقام مقایسه میگم آیا خانم اون آقا حاضره از وام ازدواج و طلاهاش بگذره برای خونه دار شدن خودش یا فقط باید مادرش بگذره از خواسته ش برای رفاه اون خانم!

و سایر موارد...

راستش من خودم علاقه ای ندارم تو وبلاگ کسی که مثلا از ماه های حاملگی و مسائل زنانه شخصیش حرف زده نظری بذارم، چون واقعا به نظرم مشمئز کننده تر از اینکه زنی احوالات زنانه خودش رو اینقدر عریان منتشر کنه نیست و ازون بدتر مردی بیاد و اون مسائل رو کش بده ،‌ هر چند خودم در مقاطعی این اشتباه و کردم ولی حضورم در وبلاگ های مردانه هم با همین بازخوردها بوده و خب آدم رو میبره سمت اینکه سکوت کنه و تعاملی نداشته باشه و فقط تو خودم بنویسم و این اصلا خوب نیست ...

به هر حال من دلایلم رو گفتم ان شالله موفق باشید

چقدر این پست و کامنت هاش رو دوست داشتم

در کنار خانواده رو به رشد باشید ان شالله

سلام 

یادتونه چند تا پست گذشته، دوبار ازتون پرسیدم که خسته شدید؟ شما خسته شدید. نیاز به انرژی مردانه دارید برای رفتن مسیر جدید. 

الان تو شرایطی نیستم که دقیق توضیح بدم پس لطفا دقیق بشید خودتون. 

برای گرفتن انرژی مردانه نیاز به مراوده با مردانی دارید که مردونگیشون بارز باشه. لازم نیست حتما هم رای یا هم فکرتون باشن. فقط باشن و رفتارهای مردونه انجام بدن. توی فضای تفریح باشید. راستش من حتی می‌خواستم بگم کسی توی شرایط شما تقریبا نیاز داره بره بشینه با دوستای مردش سیگار بکشه و یکم فحش بده یا مثلا حتی دعوا کنن و کتک بزنن همدیگه رو. یعنی حتی لازم نیست خیلی هم مبادی آداب بود. توی فضایی که زنی نباشه. این دست رفتار ها برای زنا چندش آوره ولی مردا رو تخلیه می‌کنه. 

حالا نمی‌گم حتما همچین رفتار هایی بکنید، می‌خوام بگم حتی این دست رفتار ها هم منشأ ش نیاز به تخلیه  و انرژی گرفتن هست. 

زنا هم برای خودشون توی فضای خودشون همچین چیزایی منطبق با مدل خودشون دارن. که دوست ندارن مردا واردش بشن.

اینجا ترجیحا دنبالش نگردید. اگر بتونید یه دوست متأهل بچه دار پیدا کنید هر دو هفته یا حتی ماهی یه بار باهاش یه جایی خلوت کنید و تفریح مشترکی داشته باشید، خیلی بهتون کمک می‌کنه.

می‌خواستم دو تا از آقایون مجازی رو بهتون معرفی کنم ولی خودتون پیداشون کنید بهتره. تاکید می‌کنم حتما لازم نیست همفکر باشن اما باید شئون زندگی شما رو درک کنن. یعنی متاهل باشن و بچه دار.

اون مثال آقای سر رو هم به خودم گرفتم و تاکید می‌کنم که من در مورد ماه های بارداریم یا مشکلات بارداریم هیچ وقت حرف نزدم. من در مورد مشکل قلبیم حرف زدم اونم به خاطر نگاهی که برام ایجاد کرد. در مورد مسائل مشمئز کننده هم خب عبور کنید برادر من، لازم نیست بیاید یه وبلاگ دیگه با کنایه در موردش حرف بزنید. زشته ها! پشت سر من حرف نزنید، ناراحت میشم!

سوال در موردچی پیش بیاد نمی‌پرسید؟

از چی ناراحتید؟

نه اذیت نمیشم. سوال بپرسید من نتونم جواب نمیدم. شما برای خودتون کم نذارید.

صبح حالم بد بود. الان خوبم. بپرسید.

ببینید وقت کار باید کار کرد و وقت تفریح باید تفریح کرد. میشه موقع کار هم یکم شوخی کرد ولی اسمش روشه، کاره. میشه وقت تفریح هم کار کرد ولی بازم اسمش روشه تفریحه. زهر کار یا غفلت تفریح رو میشه با این قاتی کردنا گرفت ولی کاربری اصلیش تغییر نمی‌کنه.

الان یادم افتاد که یکی از این تفریحات مردونه مثل مباحثات طلبه های حوزه هست. وسط مباحثه یقه همدیگه رو می‌درن اما آخرش با خوشی تموم میشه. تخلیه میشن. گفتم شکل سخیفش رو مثال زدم این شکلش رو هم بگم. هرکسی در سطح خودش و با توجه به شان خودش باید یه رفیق پایه تفریح داشته باشه و برای تفریحش یه وقتی رو بذاره تا بتونه روحش رو بازساری و تقویت کنه.

شما به نظرم( اون طور که خودتون انعکاس دادید) خیلی توی خانواده و کار غرق شدید. 

توی شکلش گیر نکنید. همون حرف زدن...گفتم هر شکلی که دوست دارید، اما با رفیق پایه تفریح که شرایط شما رو تجربه کرده باشه و درک کنه... این که چی باشه به خودتون ربط داره و ذائقه تون. چند تا مثال زدم که بدونید شکلش مهم نیست فقط نباید مخرب باشه.

شده یه سفر یه روزه تکی برید برای دیدن همچین رفیقی می ارزه. 

شاید...