سیاهه های یک پدر

سلام

با عرض معذرت این قضیه انگار برعکسه شده؛ این مصادیقی که فرمودین یکی از وظایف این آقا پسره که انجام بده، رفتن سرخاک پدر به قصد احترام و گرفتن عروسی به قصد شادی مادر و حفظ شان و حرمت خانوادگی خیلی واجب تر از به دست آوردن رضایت همسره؛ 

این کجاش دخالت مادره؟؟

متاسفانه برخی آقایون یادشون میره زن گرفتن، و فکر میکنن شوهر کردن؛ کسب رضایت همسر به هر قیمتی و در خدمت محض همسر بودن یکی از خفت ها و اشتباهاتیه که برخی مردان امروز بهش مبتلان و  انگار آفریده شدن که تمام تلاششون رو برای کسب رضایت زنشون بکنن و مادر و خاندانشون رو به بهای ناچیزی میفروشن و این رویه غلط باعث میشه اولا زن حد و حدود خودش رو نشناسه و در مقام و جایگاه بالایی بلند شه، از طرفی مرد تحقیر میشه و خانواده مرد به خصوص مادر حس میکنه که فرزندش رو ازش گرفتن و زن هم در مقابل حس میکنه که همه کاره این زندگیه و اختیار داره خانواده شوهر و شوهرشه!

و میشه این فاجعه ای که داریم در کشور تو روابط زناشویی میبینیم!

به نظر من بله، شاد کردن و راضی نگه داشتن دل و روان مادر خیلی خیلی خیلی مهم تر از تامین نظر زنه

در مورد دیدن مزار پدر هم همینطور ... امر خیلی مهمیه، حالا یک هفته اگه نشد و دلیل موجهی بود ایرادی نداره،‌ ولی میدونین موضوع چیه، این مصادیق رو فرمودین اگر از این منظر باشه که رضایت زن رو به دست بیاریم و هدف و کار و زندگی و تمام توجهمون رضایت زن باشه، یعنی باید فاتحه تمام خاندان و اصول و قواعد رو خوند.

به نظرم شل گیری های بیجا و رو دادن های بیجا ، باعث شده زنان امروز جایگاه خودشون رو نشناسن و قاطی کنن...

یکم کلی تر و کلان تر اگه ملاحظه کنین متوجه میشید، تازه اثراتش هم که عیانه ... زن خودش رو محور خانواده و محور تصمیم گیری میبینه چون مردش شل گرفته و روی زیادی به زن داده و این شده وضعیت اسف ناک جامعه مون با این نرخ آسیب های روانی و تربیتی و خانوادگی... 

حرف های آقای این جانب یه جوریه که آدم رو عصبانی می‌کنه! 

میخواستم برای مشکل اون دوستتون یه چیزی بنویسم. ولی فعلا باید زمان بگذره تا اعصابم آروم بشه و از مدار حق خارج نشم. 

اتفاقا ما از این موارد دخالتها و اصرارهای غیرمنطقی مادر در زندگی بچه‌هاش تو اطرافمون داریم. که متاسفانه مادر شدیدا مصر بود روی رعایت قواعدش و هر چی میشد پای زحماتی که کشیده رو مطرح می‌کرد و هر گونه اختلاف سلیقه ریز رو هم به عدم اطلعت پذیری بچه هاش ربط میداد و تااا ته ماجرا میرفت که اره شماها منو خوار کردین و قدر منو نمی‌دونین و خوش به حال فلانی که بچه هاش مثل پروانه دورشن و ...! حالا اون فلانیه شرایطش کلی فرق داشته ها...

نتیجه اش چی شد؟

سالیان سال این بچه ها و همسراشون تحمل کردن، ولی الان به جایی رسیدن که بعضیا دیگه بریدن، یا همسرهاشون بریدن و خیلی کم به مادرشون سر می‌زنن. 

حتی بعضی بچه ها که انقدر رنجیده هستن، گذاشتن اون دنیا با مادرشون حساب کنن. 

درسته مادر محترمه. 

ولی خواسته های غیرمتطقی رو قرار نیست ازش دفاع کنیم! 

امتحان سختیه از یه طرف باید احترام مادر حفظ شه و از طرف دیگه خانمش هم بدبین نشه

درباره دوستتون: 

بالاخره هر پدر مادری یه سری ویژگی های خاص دارن که شاید پذیرشش برای همسر تازه وارد سخت باشه. 

حالا این مادر بنده خدا هم چون تنها شده، احتمالا توقع خیلی بالایی داره. و واقعا هم قبول دارم که خیلییی سخته مدیریت کردن این قضیه. هم برای خود این آقا ، هم پذیرشش برای عروس خانواده. 

ولی من چندتا نکته به ذهنم می‌رسه: 

یکی اینکه حالا که شکرخدا همسر فهمیده‌ای داره، بیشتر براش حرف بزنه و خیالشو راحت کنه که اولویت بندی زندگی رو می‌دونه و اگه یه جاهایی کوتاه میاد صرفا برای احترام مادره. و ضمنا سعی کنه بعدا یه جور دیگه برای خانمش جبران کنه. 

اینکه خانمش مطمئن بشه که اولویت هست، توی همراه تر شدنش خیلی موثره.  

دوم اینکه چون توی عقد هستن و شناختشون کمتره، ممکنه حساسیت خانمش یا حتی مادرش، بیشتر بشه. 

دوست ندارم از شرایط خودم جزئا مثال بیارم ولی بطور کلی اینکه خانمش هم سعی کنه به مادر بفهمونه این پسر هنوزم پسر شماست و شما هنوزم خیلی برای ما محترم هستید، ان شاالله در کاهش حساسیت مادر موثره. حالا دیگه بر اساس قلق مادره رفتار کنن. ببینن نقاط نگرانیش کجاست، براش رفع کنن، چی خوشحالش میکنه؟ انجام بدن و ... خود عروس حتما انجام بده. 

۳. در مورد تصمیمشون برای عروسی کاش یه بزرگتری یا یه واسطه ای باشه بتونه با مادر حرف بزنه. جوری که اصلا خواسته خود بچه ها رو مطرح نکنه. از عواطف مادرانه وارد بشه. 

ما سر عروسی خودمون، هر دو خانواده مصر بودن روی گرفتن مراسم. کرونا هم تو اوج بود و ما باید مدت نامعلومی صبر میکردیم اگه باز این وسط کسی فوت نمیکرد و ... ، دیگه از هر دو طرف، کسی رو موکل کردیم با پدر مادرها حرف بزنه. و مثلا اون بنده خدا گفته بود شما خوشبختی بچه تون رو میخواین یا دیدنش توی لباس عروس دامادی؟ و هی از این در عواطف مادرانه رو تحریک کرده بود. مثلا الانم میشه هی بعد اقتصادی کار رو گفت و اینکه چقدرررر برای پسرش احساس رضایت بیشتری داره و چمیدونم مثلا پسر فلانی و فلونی همینکار رو کرده چهار سال بعدش خونه خریده و فلان! بعدا همون مردمی که گفتن چرا مراسم نگرفته گفتن وااای فلانی عجب عاقل بود و ... این مادر رو انگار باید با مثال آوردن از دیگران تحریک کرد

حرف آخر اینکه، مطمئن باشن تحملش رو دارن هر دو، قدرت مدیریتش هم دارن. خدا می‌دونه تو مدیریت کردن این چیزها، که بخوای دل هر دو طرف رو بدست بیاری چه برکااااتی هست. آدم چه مهارت هایی کسب میکنه و چقدر روحش قوی میشه و چقدر خدا بهشون لطفهای خاص می‌کنه. 

ما تجربه اش رو داشتیم،از هر دو سمت، با مادرهامون... این چیزها که نوشتم شعاری نبود. راه رفته رو گفتم

مدیریتش سخته ولی خیلی امیدبخشه که خدا چنین امتحانی داره ازشون می‌گیره. انقدر بعدش ماهر و قوی بشن که حد نداره.

همون بگید صداش هم درنیارن! یعنی بعدا پیش کسی نگن امتحانشون رو و اینکه چطوری ماهر شدن توش. اصلا ریز مسائلشون نگن

و مخصوصا مقایسه اصلا نکنن خودشون و مادرشون رو، با مادرهای دیگه یا مادرشوهرهای دیگه

وسط مسابقه که داری میری، هی اگه چپ و راست رو نگاه کنی، جا می‌مونی. فقط باید جاده خودتو ببینی و با نهایت توانت بدوی

@خانم مروه

به نظرم این مقایسه اگه فرد تو مسیر زندگی خودش نباشه ناخواسته پیش میاد

اینکه به این راحتی به بنده تهمت زخمی بودن میزنین با ادعای حق مداری تون اصلا همسو نیست، بگذریم.

من در مصداق با شما بحث کردم و عرضم این بود که جایگاه مادر ابدا نباید بهش خدشه ای وارد بشه و مرد نباید خودش رو تمام و کمال در اختیار زنش قرار بده

چون شما و دوستانتون مذهبی هستین از باب دین هم زن خلق شده برای مرد و مرد از براش نفقه و اجرت میده ولی در مقابل مادر جناح الذل اومده لذا این نوع نگاهی که به زنها برخی مردها دارن هم بر خلاف دینه، هم خلقت هم قواعد اجتماعی و فردی و جالبه که از حق گفتن همین افراد رو عصیانی میکنه تا حدی که تهمت زخم خوردگی میزنن

اون وقت اگه مادر ایشون قانع نشد منطق شما چه راهکاری براش داره؟/  دل مادرش بشکنه که زنش در رفاه باشه؟؟

شادی دل مادر مهمه، یا خونه ای که قراره یه زن دیگه توش راحت باشه/؟؟

(من کلا با مراسم ازدواج گرفتن مخالفم، اونم تو این شرایط اقتصادی و بی عقلی محض میدونم،‌ هر چند اون مادر زنه،‌ و نمیشه توقع منطق بالایی ازش داشت ولی مقامش مادره،‌ و باااید به خواسته ش توجه ویژه کرد، اگه همین خواسته نامعقول رو زنش ازش داشت که کم هم نیستن زنان بی ملاحظه ای که شوهراشون رو مجبور میکنن هزار جور هزینه مراسم بدن، نباید بهش تن میداد و اونجا جای منطق شما بود و باید برای زندگی ای که خود اون زنه ازش بهره خواهد برد پس انداز میکرد)

آیا عروس خانم هم دغدغه خونه دارن؟/خب طلا نخوان، لباس عروس و امثال این نخوان، وام ازدواجشون و بذارن رو هم برن یه خونه بخرن، آیا در این حد از خودگذشتگی دارن برای زندگی خودشون؟؟ یا مادرش باید از خودگذشتگی کنه برای دختری که نیومده میخواد همه چیز رو صاحب بشه

منطق شما اینجور جاها آیا چیزی برای گفتن داره ؟

(راستش اونقدری که عصبانیت زن ها تو این بخش برام اهمیتی نداره دفاع آقایون از این جریان غلط خیلی ناراحتم میکنه، شما دیگه چرا اینطوری دارید از چیزی دفاع میکنین و آتش به خرمنی میزنین که حالاحالاها خواهد سوزوند!)

بله به شخصیت مادر خیلی ربط داره

و البته میزان رشد یافتگیش

و البته مادرهایی با این شرایط معمولا به یکی از پسرهاشون بیشتر وابسته میشن

نه همشون