سیاهه های یک پدر

از وقتی برام واضح شده که نوشتن توی این محیط میتونه یه جور انفاق باشه...

و وقتی فهمیدم من بیش از نوشتن و بیان خودم، به این انفاق کردن نیاز دارم... نمیتونم بنویسم...

من این وبلاگ رو برای انتخابات 1400 نگهش داشته بودم... اما الان...

میبینید!!!

نوشتن از حالات خود... بیان منویات درون اونقدری توفیق نمی خواد... اما انفاق کردن یه سنخیتی میخواد با حقیقت این عالم...

نمیدونم بعد از این هم اگر نوشتنی باشه نیت پشتش چیه... الله اعلم

ولی اگر چیزی برای انفاق دارید و می تونید انفاق کنید فکر نکنید دارید به انفاق شونده لطف میکنید... لطف رو حق متعال به شما کرده که نیازمند انفاق رو در مسیر شما قرار داده تا شما یه خود شیرینی ای بکنید...

و بابت خود شیرینی تون کلی هم بهتون مقام و مرتبه بده...

در حالی که الان دارم... از کل نوشته های قبلی و احیانا بعدی ام باید استغفار کنم...

در مورد انتخابات هم عمیقا به این مطلبم امیدوارم...

خوابی که بین الطلوعین روز 12 فروردین روز جمهوری اسلامی دیدم...

قلبا سعید جلیلی رو خیلی دوست دارم...

اخلاصش ، پاکی و ایمانش... تلاش و برنامه ریزیش... هوش بالای سیاسی شون... دشمن شناسی شون... فهم ولایی و فهم ولایت شون... قوت قلب بودنشون برای اون ولی خدا... شاید یه عده بگن اغراق هست:

اما من ایشون رو حاج قاسمی دیگر میدونم...

اما با همه این اعتقادی که به ایشون دارم فعلا هنوز بین جلیلی و رئیسی به انتخابی نرسیدم...

چون 8 سال هست که دکتر جلیلی رو رصد میکنم و میدونم چه انسان شگفت انگیزی هستن... اما منتظرم حالا که هم دکتر و هم آقای رئیسی عزیز اومدن فرمایشات آقای رئیسی رو هم بشنوم...

ایده آل ترین حالت برای من اینه که رئیسی و جلیلی رو در یک دولت ببینم...

اگر این اتفاق با انتخاب آقای رئیسی ممکن بشه حتما این کار رو میکنم...

هر چند آقای رئیسی یک ویژگی ای دارن که به این قوت هیچ کاندیدای دیگری ندارن و اون قدرت اجماع سازی بین سیاسیون و جناح های سیاسی و بین آحاد مردم هست...

این بزرگترین حسن آقای رئیسی هست حتی از حسنِ فساد ستیزی ایشون هم از اهمیت بیشتری برخوردار هست...

اما من هنوز بین دکتر جلیلی و آقای رئیسی عزیز انتخاب نکردم...

آخه جلیلی حسابی توی این سالها از من دلبری کرد... منتظر دلبری های آقای رئیسی هستم... منتظر خوش رقصی اش برای خدا هستم...

هر کی بیشتر دل ببره به اون رای میدم...

از اخلاص آقای جلیلی همین بس که:

سال 96 با اینکه 4 سال با کارگروههای تخصصی روی مشکلات و چالش ها و فرصت های کشور کار کرده بودن و برنامه خیلی خوبی داشتن اما وقتی دیدن آقای رئیسی ورود کردن... کل برنامه هاشون رو در اختیار آقای رئیسی قرار دادن... و خودشون بیش از 20 سفر استانی برای تبلیغ آقای رئیسی رفتن...

من سراغ ندارم هیچ انقلابی ای رو که برای رای آوری اقای رئیسی در سال 96 اینقدر از خودش آبرو و توان و هزینه و سرمایه گذاشته باشه...

آقای جلیلی یکی از ایده آلهای من در عرصه سیاسی کشور هستن...

انشا الله شاهد بهترین اتفاقات در هفته های پیش رو باشیم...